بچه‌تربیت کردنمون هم‌ مثل ازدواج کردنمونه!

ما برای انتخاب همسر ابتدا اسون میگریم و معتقدیم"میریم سرخونه و زندگیمون درستش می کنیم!" درحالی که ما نمیتونیم گل خشک شده رو حالت بدیم و باید سخت گیری هامون برای همون اول باشه، که اگر آدم همیدیگه نیستیم، تجدید نظر کنیم.

خیلی هامون بچه تربیت کردنمون هم دقیقا همینطوره، چون ۷ تا ۱۴ سالگی که زمان تربیت هست، بچه رو رها میکنیم و حالا که کار از کار گذشته و گل بچه خشک شده، دنبال این هستیم که دست کاریش کنیم و بکوبیمش!

پیامبر اگرم میفرمایند: تا ۷ سالگی کودک باید بازی کند و از حس تقلید او کمگ بگیریم برای تربیتش و ۷ تا ۱۴ سالگی بپه فرمانبردار میشه و دوست داره دستور بشنوه، هر چی بگیم میگه چشم! این سن هست که بچه باید تربیت بشه و خوبی و بدی بهش اموزش داده بشه و سخت گیری ها صورت بگیره. بعد از ۱۴ سالگی فرزند وزیر و مشاور است و باید مثل یک انسان کامل باهاش رفتار بشه؛ اما خیلی از پدر و مادرها تو این سن تازه قصد دارن بچه رو تربیت کنن. تو این سن نباید با نوجوون آمرانه صحبت کرد چون تحریک پذیره.

پیامبر اکرم ص : فرزند ۷ سال سرور است، ۷ سال خدمتکار و ۷ سال وزیر و دستیار. اگر تا بیست و یک سالگی از کمکی که به او کرده ای راضی بودی( تربیت نتیجه داد) که خوب، وگرنه به شانه او بزن ( و دیگر به حال خود رهایش کن) و تو درباره او نزد خداوند معذوری.

بحارالانوار ج ۱۰۱ ص ۹۵

مبیناسادات